Na de Spaanse lessen kriebelde het toch wel weer om iets actiefs te gaan doen. Het was heerlijk om weer even in de ‘klas’ te zitten, maar na een tijdje verveelde het toch weer een beetje. Dus namen we de nachtbus naar La Paz en fietsten we op de meest gevaarlijke weg ter wereld. We vervolgen onze reis naar het Titicacameer!

Het rauwe La Paz

We hebben een redelijk luxe bus met enorme stoelen voor ongeveer €13. Ik ben tevreden, al kan ik niet echt slapen. De weg van Sucre naar La Paz is namelijk niet de beste weg en de bus hobbelt dan ook alle kanten op. We komen vroeg in de ochtend aan en we kunnen gelukkig gelijk in onze kamer, heel fijn! Het hostel zit midden in het toeristische centrum, wat wel zo fijn is in een stad als La Paz. Het is namelijk niet de meest veilige stad en ze raden het af om na zonsondergang afstanden van 1 km af te leggen, bizar!

We verkennen de stad door het bezoek aan een nogal saai museum. Geen aanrader en ik mocht er ook geen foto’s maken. We vervolgen onze weg naar de kabelbaan die ons naar El Alto zal brengen, het armste gebied in La Paz. Bij de kabelbaan zien we opeens een bekende lopen, namelijk een vriend van Edwin. Heel bizar, maar de wereld is blijkbaar erg klein. We lopen wat op de markt in El Alto, maar we moeten goed op onze spullen letten.

The Dangerous Road mountainbiken

Op maandag worden we opgehaald om van de meest gevaarlijke weg ter wereld te mountainbiken. Hij is niet zo gevaarlijk meer als eerst, aangezien er geen auto’s meer rijden, maar alsnog is het niet geheel zonder risico. Je begint op zo’n 4000 meter hoog en eindigt ongeveer 3 km lager. Op het begin was het nogal frisjes en had ik echt mijn thermoshirt en jas nodig. Daarna begon het ook nog opeens keihard te regenen, maar gelukkig bleven we ongeveer 20 minuten schuilen in het busje voordat we weer verder gingen. Daarna bleef het gelukkig droog en werd het ook steeds warmer!

Onderweg maakte een klein meisje een flinke smakkerd, waardoor zij niet meer wilde fietsen. Gelukkig volgen de busjes ons en kon ze zo naar het eindpunt. Het was wel een beetje te verwachten, want ze ging veel te hard voor haar doen. Ik zat namelijk altijd bij de laatste groep, terwijl zij bij met de kopgroep meeging. Gewoon je eigen tempo aanhouden! Op de Facebook pagina van Grenzeloos Reizen kun je een filmpje vinden!

Op naar het Titicacameer!

La Paz is verder niet een heel boeiende stad, dus besluiten we snel door te reizen naar het Titicacameer. Het hoogst gelegen meer ter wereld. We komen aan in Copacabana, nee niet die in Brazilië, maar in Bolivia 😉 Het is een toeristisch dorpje waar je overal voor heel weinig geld vis kunt eten, namelijk trucha, oftewel forel. We ontmoeten aardige Denen, waar we een tijdje mee optrekken. In Denemarken hebben ze alles nog beter geregeld dan in Nederland 😉 Altijd leuk om te horen hoe alles in andere landen in elkaar steekt.

Na 2 nachten gerelaxed te hebben aan het meer en zonsondergangen hebben bekeken, nemen we de boot naar Isla del Sol. Hier slapen we een nachtje en lopen we korte stukjes over het eiland. Het Noorden is niet bereikbaar vanwege ruzies tussen de bevolking. De toeristen slapen in het Zuiden en het Noorden krijgt hierdoor nauwelijks geld van het toerisme. Ze zijn hier kwaad over, dus hebben ze de toegang tot het Noordelijke stuk maar gesloten. Lopen op Isla del Sol is best zwaar vanwege de hoogte (bijna 4000 meter) en dan zijn die trappen niet niks. Ik begin aan een nieuw boek en zit heerlijk voor ons kamertje. Ik geniet heerlijk van de rust!

Durf jij the dangerous road te mountainbiken?