Vallei van Viñales: hiken en paardrijden

We laten de grote stad Havana achter ons en nemen de bus naar het westen. Het is tijd om de natuur op te zoeken! Er groeit van alles, maar het gebied staat vooral bekend om de koffieplantages en tabaksvelden. Ik heb het natuurlijk over de Vallei van Viñales. Wat heb ik van de natuur genoten op verschillende manieren!

Op zoek naar een casa

We stappen de bus uit en worden gelijk aangesproken door enkele vrouwen. Of we niet bij hen willen slapen in de casa. We vinden ze maar opdringerig en lopen weg. Uiteindelijk dachten we een deal te hebben, maar de casa zag er heel treurig uit en was nog niet af. Een casa-eigenaresse schiet ons te hulp aan de overkant en we worden opgehaald door Marisol. Onze kamer bij Casa Marisol y Bernardo was super en het eten is echt heerlijk wat ze maakt. We komen even bij op onze opa-schommelstoel en lunchen voordat we te paard de vallei gaan verkennen.

Iets met een zere rug en paardrijden

Heel eerlijk? Ik heb 1 keer op een paard gezeten op de basisschool op een manege. Ik ben niet zo’n fan van het rijden op dieren en Edwin al helemaal niet. Hij gleed al eerder van een kameel in Marokko. Vooruit, een rustig paard zien we dan wel zitten. We stappen op Caramello en Mojito, onze paarden voor de komende uren. Het paard staat op standje automatisch, want hij weet inmiddels de weg wel. Mijn paard heeft overigens wel heel veel oog voor al het gras en probeert tijdens het lopen steeds ergens een hapje van te nemen.

De Cubaanse sigaren

De eerste stop is bij een tabak boer. We worden ontvangen in de typische huisjes waar de tabaksbladeren normaal drogen. Het typische beeld van de Vallei van Viñales. Wij zijn helaas niet in het seizoen, maar gelukkig kan de boer ons wel vertellen hoe het proces normaal in zijn gang gaat. Hij biedt ons een sigaar aan en ik rook mijn eerste sigaar ooit. Ik vind het verbazingwekkend niet eens vies, stiekem zelfs een beetje lekker! Edwin besluit even 20 sigaren te kopen, echte Cubaanse!

We rijden op ons paard langs de prachtige ‘mogotes’ en ondertussen babbelt de gids net iets teveel met mij dan met Edwin. Wat ik vanavond ga doen etc. Beetje raar, maar daar raak je snel gewend aan in Cuba, dat je gewoon als vrouw veel aandacht krijgt ook al heb je een man naast je lopen 😉

Door naar de koffieplantages

De volgende stop is bij een koffieplantage. Ik ben al vaker op koffieplantages geweest en vind de paar boompjes die ze hier hebben voor de toeristen niet spectaculair. Ik probeer de oude man te verstaan, wanneer hij speciaal voor mij heel langzaam spaans gaat praten. Vervolgens biedt hij een flesje bonen (ong. 180 g) aan voor 8 CUC, dat is snel omgerekend dus 8 euro. Die man heeft geen idee dat ik voor dat geld een kilo koffiebonen in Nederland kan scoren.

Op de terugweg rijden we nog langs een natuurlijk poeltje, wat er niet heel uitnodigend uitziet voor een duik. De gids besluit de paarden even in draf te laten rijden en ik ben bang dat ik van het paard afval. Het gaat gelukkig goed, maar de volgende dag……

Hiken naar de Los Aquaticos

We worden wakker met enorme rugpijn en pijn in onze handen. Tja, dat is een nadeel als je niet weet hoe je goed op een paard moet rijden. We besluiten om te gaan hiken naar de familie Los Aquaticos, die in de bergen wonen. Zij geloven dat water alles geneest en gebruiken dan ook geen medicijnen. We lopen vanaf het dorpje langs de weg naar de vallei. Dit is al een flinke wandeling in de hitte. Vervolgens nemen we ook nog eens verkeerde afslag en beklimmen we een enorm steile berg. Het zweet gutst over m’n lichaam en de hitte breekt me even op. Rust en water is wat ik even nodig heb.

Uiteindelijk bereiken we de familie en zitten we een lange tijd op de veranda te kletsen. Ondanks dat zij heilig in water geloven, heeft de beste man nog maar enkele tanden over. Met mijn gebrekkige Spaans en de google translate app komen we al een heel eind. We drinken koffie, een mango sapje bij de familie en genieten van het prachtige uitzicht wat zij dagelijks hebben. Je zou hier maar wonen en geen flauw benul hebben van wat er allemaal in de wereld aan de hand is.

Op de terugweg zien we donkere wolken boven onze hoofden hangen en verderop zien we bliksem. We trekken nog even een sprintje naar een of ander huis om daar even te schuilen, want we zijn serieus bang. Het waait gelukkig snel over en we wandelen weer naar huis.

In onze casa staat onze gastvrouw al op ons te wachten, want er staat kreeft op het menu! Ik heb nog nooit kreeft gegeten, dus het is een speciale avond. Mijn eerste hap en ik vind het heerlijk. Het is een goede kruising tussen garnalen en krab! Daarnaast heeft Marisol de kreeft in een heerlijke marinade bereid.

En dan ben ik ziek

De volgende dag heeft het paardrijavontuur en de 15 km lange hike zijn tol geëist bij mij. Ik word wakker met koorts en spierpijn overal waar ik het maar kan voelen.
De laatste dag was het plan om op de fiets te stappen en zo nog prachtige plekken in de Vallei van Viñales te ontdekken. Helaas was ik echt te beroerd om iets te kunnen doen en heb ik de hele dag op bed gelegen. Mijn tip is dan ook om gewoon gelijk al een fiets te huren en niet zo eigenwijs te zijn om die eerste kilometers naar bijvoorbeeld de Los Aquaticos te lopen.

Viñales is wel echt de mooiste plek in Cuba qua natuur. Nergens heb ik zulke prachtige gebergtes gezien tijdens mijn reis verder door Cuba. Ik had nog heel graag Viñales op de fiets willen verkennen, maar helaas is dit er niet van gekomen. Je kan je in dit gebied gemakkelijk 3 á 4 dagen vermaken, al is het niet langer.

Zou jij te paard Viñales willen verkennen?