Onbeperkt geld en reizen: ultiem geluk?

Ik ben behoorlijk gelukkig met het aantal reizen wat ik per jaar mag en kan maken. Het is niet vanzelfsprekend dat een meisje van 24 elk jaar zoveel reizen kan maken. Ik werk er hard voor, maar elders ter wereld werken meisjes van 24 ook hard, maar die reis naar Cuba kunnen zij écht niet maken dit jaar. Reizen heeft mij veel geleerd en bijgebracht. Vooral mijn ontmoeting met Jozef in Guatemala heeft mij flink laten nadenken.

Op reis ontmoet je veel mensen, onder andere de lokale bevolking maar ook medereizigers. Ik kan wel schrijven over de bevolking op het eiland Bangka, waar mijn moeder vandaan komt. Sommigen van hen namelijk nog nooit een westerling gezien. Ik kan ook wel schrijven over de keer dat het plensde in Thailand en ik achterop de scooter zat. Er zat niets anders op dan schuilen bij een tentje langs de weg. Er werd ons van alles aangeboden, lokaal gestookte drank, stukjes geroosterd varken en uiteindelijk nog een poncho voor op de terugweg. Het jammere vind ik altijd van dit soort momenten dat ik niet of nauwelijks met hen kan praten. Daarom was de ontmoeting met de Zuid-Afrikaanse Jozef in Panajachel, Guatemala juist zo speciaal, een écht diepgaand gesprek in het Nederlands.

Edwin en ik waren aangekomen in Panajachel en waren ontwaakt na een diepe slaap. Tijd om een ontbijtje te scoren! We lopen langs Lake Atitlan, waar we even de tijd nemen om het prachtige uitzicht tot ons te nemen. Een meer omringd door allerlei vulkanen en het uitzicht delen we op dit moment met niemand. Het was laagseizoen in Guatemala en het stadje was vrijwel uitgestorven op een aantal toeristen na. En de paar reizigers die we tegenkwamen kwamen jawel, uit Nederland. Je komt Nederlanders echt overal ter wereld tegen. De meeste winkeltjes en restaurantjes waren niet eens open. Uiteindelijk kwamen we terecht bij een fijn simpel tentje met heerlijke onbijtjes op de kaart. Na een tijdje merkte een man van bijna 2 meter op dat wij Nederlands aan het praten waren, prachtig vond hij dat. Hij had namelijk al zó lang geen Nederlands meer gesproken en gehoord! Hij vertelt dat hij uit Zuid-Afrika komt en in Nederland gestudeerd heeft. Zijn Nederlands is perfect. Hij zit aan tafel met een Mexicaans meisje. Hij kent haar vanaf haar geboorte en zij heeft voor het eerst een stempel in haar paspoort, van Guatemala om precies te zijn.

Na al ons gekwebbel van tafel naar tafel kwam Jozef toch maar bij ons aan tafel zitten, want dat praat wat makkelijker. Hij vertelt zijn hele levensverhaal. Een Zuid-Afrikaanse man van 62 uit Stellenbosch. Hij was al in 192 landen ter wereld geweest en vertelde ons dat hij op jonge leeftijd had geïnvesteerd in een mijn in Zuid-Afrika. Dit bleek de jackpot voor hem te zijn. Een goede investering leverde hem op dat hij alles kon kopen en doen wat hij maar wil. Hij reisde inmiddels al 22 jaar van hot naar her wanneer hij zin had. Tijdens de gesprekken test hij onze geschiedeniskenns: “Weten jullie hoe Thailand tot 1939 heette?” en hij vertelt vervolgens over de geschiedenis van Thailand. Ik merkte al op dat hij niet al te goed liep en hij ontbloot een stuk van zijn prothese.  Gebeten door een slang in Vietnam bij het uitstappen van een bootje in de rivier. Uiteindelijk kon zijn been niet meer gered worden en moest zijn onderbeen geamputeerd worden. Onze gesprekken gaan over het investeren in goud, allerlei landen waar hij was geweest tot aan zijn blitse Gumpert Apollo, waar hij helaas niet meer in kan rijden. Tussendoor spreekt hij ook nog vloeiend Duits met een Duits stel wat inmiddels is komen lunchen. Vloeiend Spaans, Nederlands, Engels, Duits en Frans, hij kan het allemaal. Noord-Korea, Bhutan en een ieniemienielandje ergens in de oceaan waar je alleen op uitnodiging heen mag is hij geweest. Maar wel vrijwel altijd alleen… Contacten had hij wel, maar hij had geen vrouw, geen kinderen en vrienden is ook lastig als je 22 jaar lang overal en nergens te vinden bent. We zitten er alweer een tijdje en ondertussen is er een straathond aangeschoven en zie ik dezelfde TukTuk een aantal keer voorbij razen.

Hij vertelt dat hij zichzelf een beetje dom vond toen hij jonger was. Hij stond niet open voor de liefde en wilde daar niks van weten. Daarom vond hij het zo mooi dat wij samen zo’n rondreis maakten en gelukkig volgden op die rondreis nog veel meer. We bestellen nog een drankje en mijn gedachten dwalen af. Zou dat wat voor ons zijn? Onbeperkt geld en tijd om maar alles te doen wat je wil? Voor mij heeft het reizen ook zijn charmes dat je keuzes moet maken in bepaalde dingen. Geld maakt veel dingen makkelijker, maar zou het ook veel leuker zijn? Ik betwijfel het.  Mijn reizen zijn tot nu toe bijna alleen voor vermaak en ontspanning geweest. Als ik onbeperkt geld en tijd zou hebben voor mijn hele leven, zou ik wel de wereld rond willen reizen met een doel. Iets doen qua werk en mijn kennis. Het doel dat ik overal ter wereld medische zorg zou kunnen bieden bijvoorbeeld, hoe tof zou dat zijn?

Maar dan wel met een reismaatje, iets wat Jozef wel uiteindelijk op zijn latere leeftijd pas beseft. Reizen is voor mij de speciale momenten delen met mijn allerleukste reismaatje, of dat voor jou nu je partner, beste vriendin of je moeder is. Reizen is voor mij ook mensen ontmoeten die je inspireren en al de reismomenten te delen met iedereen die het maar wil weten. In 2016 is de trend om alleen op reis te gaan, ook als je een gezin thuis hebt. Is dat echt nodig in onze maatschappij? Een drukke baan, een aantal vakantiedagen per jaar, weinig tijd voor het gezin én toch de vrije tijd alleen spenderen? Op het moment van schrijven denk ik aan al die arme gezinnetjes in Guatemala die in een veel te klein huis wonen met 8 kinderen. Die zouden maar al te graag met elkaar een weekje in eigen land eropuit trekken, ook al zitten ze 24/7 op elkaars lip 😉

Terug naar het eettentje in Guatemala! Vele verhalen later kijken we eens op onze telefoon om eens te kijken hoelaat het is. Het is inmiddels 5 uur in de middag! We begonnen met een ontbijt en eindigde met een borrel. Ineens voelde we onze magen ook knorren. Jeetje, de hele dag aan tafel lopen kletsen met Jozef op een prachtige locatie in Guatemala. We vragen om de rekening en besluiten alles te splitten. Zelfs al ben je multi-miljonair, going Dutch zit er bij Jozef nog helemaal in. Zuid-Afrika staat al een tijdje op onze bucketlist, dus dat moet er ook maar eens van komen. Stellenbosch slaan we dan zeker niet over.

Wat denk jij, is onbeperkt geld en reizen ultiem geluk?