De gevaarlijkste weg ter wereld oftewel the world’s most dangerous road, zo wordt of werd de Yungasweg in Bolivia genoemd. Tegenwoordig rijden er niet heel veel bussen meer op deze weg en is deze meer dan 60km lange weg ideaal voor thrillseekers zoals ik. Ik ging mountainbiken op de Death Road in Bolivia!
El Camino de la muerte
De weg des doods heeft zoveel bijnamen, maar dat is niet voor niets. De weg loopt van de hoofdstad La Paz naar Coroico. Het is namelijk echt een enorm gevaarlijke weg als je niet uitkijkt. Er gebeurden namelijk veel busongelukken en ongelukken met vrachtwagens. Hierdoor kwamen elk jaar wel 200 tot 300 mensen om het leven. Bizar. Sinds 2006 is er een nieuwe weg geopend die deze weg omzijlt, de zogeheten bypass. Deze weg is een stuk veiliger door o.a. vangrails en hij is verhard, iets wat de Death Road niet is.
De tocht gaat beginnen!
In de vroege ochtend worden we opgehaald met een busje. We halen onderweg de fietsen en stoppen ook op een markt waar de chauffeur even cocabladeren en een kopje koffie wil kopen ;). Na ongeveer een uur rijden komen we bij het startpunt aan. Dit is op ongeveer 4700 meter hoogte, waardoor je het echt wel merkt qua ademhaling. Gelukkig is de route downhill en hoeven we niet te klimmen. We krijgen instructies over de fiets, trekken ons pak aan en na wat foto’s gaan we op weg! Er zijn twee instructeurs mee, de ene fietst voorop en de ander is de hekkensluiter. Ook rijdt het busje achter ons.
Edwin rijdt met de kopgroep mee, ik fiets een beetje bij de gemiddelde groep. Ik doe liever voorzichtig aan, dan dat ik een stuur in mijn gezicht krijg. De hekkensluiters bakken er eerlijk gezegd echt weinig van, ze kunnen maar net een fiets besturen. Best gevaarlijk als je het mij vraagt. De weg slingert enorm en als je niet remt vlieg je de berg af en donder je zo het ravijn in. Soms zitten er gaten in de weg of is een deel onverhard en erg smal. Uitkijken dus!
En toen ging het mis in de groep
We stoppen her en der voor foto momentjes en om te snacken. Het begint ook na een tijdje keihard te regenen. We schuilen in de busjes en na een geruime tijd stopt het eindelijk met regenen. Het is mistig en drassig, dus wederom belangrijk om goed te remmen. Helaas kwam deze boodschap te laat voor een van de meiden uit de groep. Ze gaat als een speer, maar had naar mijn idee niet heel vaak op een fiets gezeten. Uiteindelijk knalt ze tegen een rotswand aan en krijgt ze het stuur van de mountainbike in haar gezicht. Een ander Deens meisje studeert geneeskunde, waardoor zij gelijk even kon checken of alles nog helemaal heel is. Haar gezicht is redelijk blauw en haar zonnebril is aan diggelen. Ondanks de helm, is ze echt lelijk gevallen en wil zij niet meer verder fietsen. Gelukkig kan ze plaatsnemen in de bus en komt ze zo uiteindelijk bij de finish.
Eten en een welverdiende douche
Tijdens de tocht daal je zo’n 3600 meter. Het landschap verandert van hoge bergen en rotsen naar jungleachtige taferelen. Het pak wat je aan hebt is op het eind te warm, waardoor je tijdens een van de laatste stops beter je jasje uit kan doen. Beneden staat er een heerlijke lunch op je te wachten en je kunt er een plons in een zwembad nemen of gewoon lekker douchen. Ook krijg je een t-shirt met de tekst “I survived the world’s most dangerous road”, een leuk aandenken 😉
Waarom ik het gedaan heb?
Er staan overal kruizen langs de weg voor de mensen die zijn omgekomen. Helaas, hebben ook niet alle mountainbikers die ooit deze weg hebben gefietst de finish gehaald.
Maarrrr… Het is zo tof! Zolang je je eigen grenzen stelt en goed kan fietsen, is er niks aan de hand. Ik ging wellicht niet zo hard als de kopgroep, maar ik wist wel dat ik niet in het ravijn zou belanden. Als je een beetje van snelheid en een uitdaging houdt is het echt de moeite waard. Soms is het een beetje eng als je over een heel smal stukje onder een waterval door moet fietsen, maar dan rem je gewoon wat meer. Het heeft weinig zin om over je grenzen te gaan en met je fiets tegen een rots aan te knallen.
Ik heb enorm genoten en adrenaline gierde door mijn lijf. Aan het einde van de dag was ik helemaal voldaan en had ik pijn in mijn handen van het vastklampen aan mijn stuur. Ik zou het zo weer doen!
Tip: Kies een goede organisatie
Ben je enthousiast geraakt en denk je in Bolivia: Ik ga mountainbiken op de ‘The world’s most dangerous road’. Dan is mijn enige tip: ga met een goede organisatie. Ik ging met Ride On Bolivia, zij krijgen goede reviews op Tripadvisor en via een Facebook berichtje was het zo geregeld. Er kwam iemand zelfs onze betaling ophalen bij het hostel. Je hebt er nog een aantal met goede beoordelingen, zoals Gravity Bolivia, maar deze waren allemaal ietwat duurder. De tocht is hetzelfde, alleen zul je misschien eindigen bij een ander restaurant en is de uitrusting misschien iets nieuwer.
2 Comments
Wat gaaf dat je dit hebt gedaan zeg! Wel bizar om zoveel kruizen te zien langs die weg waar je ook zelf rijd!
Een echte aanrader als je naar Bolivia gaat als je een beetje van adrenaline houdt.