Weekoverzicht – Elke zondag vind je hier een weekoverzicht van mijn leventje in Curaçao. Ik zit hier tot begin februari voor stage en uiteraard ook om te relaxen. Je vind hier mijn ervaringen van mijn stage op Curaçao.
Eindelijk ben ik eens actief op Curaçao! Ik heb namelijk de Christoffel Berg beklommen op zondag! Ik moet toegeven dat ik op voorhand dacht dat het wel een makkelijke klim zou zijn. Niets is minder waar. Het is echt een pittige klim! De stukken aan het begin zijn prima te doen en daar wandel je zo doorheen. Maar naarmate je dichterbij de top komt, verandert het wandelpad in grote stukken rots. Ik moest mezelf een aantal keer optrekken aan rotsen en als een soort spiderman stond ik soms tussen 2 rotsen. Boven word je beloond met een uitzicht over het westen van Curaçao en een verkoelende wind. Geloof me, bewolking is dan écht heel fijn!
Na een tijdje uitrusten beginnen we aan de afdaling. Die is een stuk makkelijker, maar ik voel het wel flink in m’n kuiten en knieën. Op de terugweg komen we wat oververhitte mensen tegen, want het is inmiddels behoorlijk heet! Als je voor 13.30 uur weer bij het startpunt bent, kun je het andere deel van het park nog verkennen. Je krijgt dan een muntje voor de slagbomen. Wij hebben ons muntje voor de slagboom bewaard, daarover straks meer 😉
Dit was alweer de 4e week van mijn stage en aankomende week is dus alweer de laatste week. Ik heb deze week een ochtend met een huisarts meegelopen. Alles wordt inmiddels ook wel bijgehouden met de computer, maar de huisarts noteert ook nog alles in een ouderwets met de handgeschreven patiëntendossier. In Nederland heb je maar 10 minuten bij de huisarts per consult. Hier komt iedereen met minimaal 2 klachten en gaan ze allemaal de deur uit met een recept, soms duurt een consult wel een halfuur. Sommige patiënten zitten van 6.30 tot 11.30 uur te wachten totdat zij aan de beurt zijn. Geen probleem voor hen blijkbaar. De huisarts schrijft wel een briefje voor de werkgever uit dat de patiënt écht heeft zitten wachten in de wachtkamer en niet stiekem is gaan winkelen of iets dergelijks 😉 Nu weet ik weer veel meer over het voorschrijfgedrag van artsen en de keuze van medicatie. Hun keuze is meer gebaseerd op ervaring dan dat zij zich aan richtlijnen houden, ook heeft de farmaceutische industrie nog steeds wel een beetje invloed.
Donderdagavond besloten we te gaan eten bij een redelijk nieuw restaurantje genaamd Piri Piri. Het wordt volgens mij gerund door Portugezen. Je kunt hier allerlei grill gerechten eten voor weinig geld. Vooraf een Portugees broodje met knoflookboter en daarna een gegrilde kip met cassave frietjes die ik samen met Edwin deelde. Dat was meer dan genoeg voor ons! Vrijdagavond hadden we ook weer zin om ergens te gaan eten. De keuze was gevallen op Equus, een restaurant bij een oude ranch. De spiezen met vlees worden boven je tafel gehangen en geserveerd met brood en sausjes. Er zit echt een halve kilo vlees aan zo’n spies, dus je kunt hem prima delen met iemand. Ik zag veel mensen zelf 1 spies verorberen, een carnivorenfeestje dus.
Zaterdag stond eigenlijk een wrakduik op de planning. Er ligt een wrak van 40 meter verticaal op de bodem en is te bezichtigen rond 30 meter diepte. Je gaat te water bij de Mega pier in Otrabanda, maar dit mag alleen wanneer er geen schip ligt. Het schema van de cruiseschepen is bekend, maar laat er nou net een olietanker aangemeerd liggen. Balen! We hadden nog het muntje van het Christoffel park en zijn daarna maar naar het park gereden. Hops, muntje bij de slagboom erin en we zijn weer in het park. Tijd om het andere deel van het park te verkennen.
Bij Boka Grandi zie je de ruige zee tegen de rotsen opbotsen en met geluk heb je een privé strandje om lekker te picknicken. Je mag hier niet zwemmen, want de zee is daar écht te ruig voor. Op de terugweg zien we weer enkele schildpadden naar adem happen bij Playa Forti. Tijd om de snorkelset op te doen dus! YES, eindelijk schildpadden gezien. Deze waren wel wat schuw, want toen ze mij in de gaten hadden, wisten ze niet hoe snel ze weg moesten komen.
Op dit moment voel ik mij niet heel lekker, beetje koortsig en spierpijn. Laat ik nou net nu geen paracetamol meer hebben, vergeten te kopen in de apotheek… Dat wordt een ritje naar de apotheek die wel open is op zondag, want anders wordt dit een zware dag…
5 Comments
Wat een fantastische foto, daar boven op de Christoffel Berg! Leuk om je belevenissen te lezen, hier bestond de week inderdaad uit handschoenen, uitglijden en ramen krabben 😉
Ik ben even je Curacao verhalen aan het teruglezen, klinkt onwijs leuk allemaal! Volgens mij gaat het ook supersnel voorbij allemaal. Succes met je laatste week stage en geniet er nog even van.
Mooie foto’s trouwens, op de berg en bij dat strandje!
Dankje 🙂 Jaa gaat echt heel snel voorbij, heb geen idee waar de tijd blijft haha!
Prachtig die klim!!
Zou de huisarts wat hebben aan een digitaal anamnese systeem in meerdere talen? Of liever de werkgever zodat de patiënt wat korter in de wachtkamer zit?
Ze hebben wel een digitaal patientendossier waar ze alles in kunnen noteren. De huisarts waarmee ik meeliep was alleen nog een beetje ouderwets haha 😉