Chronisch ziek en reizen #1: Reizen met Diabetes type I

In de rubriek “Chronisch ziek en reizen” vind je interviews/gastblogs van reizigers met een chronische aandoening. Het is voor deze reisliefhebbers helaas niet vanzelfsprekend dat zij die backpacktrip van weken of zelfs maanden kunnen maken. In deze rubriek vertellen zij hoe het is om te reizen met een aandoening en dat je echt niet je dromen hoeft te laten gaan vanwege jouw aandoening. 

Michael en Jette reizen op het moment voor 5 maanden door Azië, alleen hebben zij een kleine uitdaging: Michael heeft namelijk Diabetes Type I. Hun avonturen zijn te vinden op Jettemul.nl.

Diabetes type I is een chronische aandoening waarbij het lichaam geen insuline meer aanmaakt. Dit hormoon regelt normaal je bloedsuiker. Je kunt hierdoor een te lage bloedsuikerspiegel hebben (hypoglykemie) of juist een te hoge bloedsuikerspiegel (hyperglykemie). De bloedsuikerspiegel is te reguleren door inname van suiker en het spuiten van insuline.

Stel jezelf even voor en waarom is reizen echt jouw ding?

“Mijn naam is Michael, ik ben 23 jaar oud en heb sinds mijn 3e diabetes type 1. Op dit moment zijn we bijna aan het einde van ons 5 maanden durende backpackavontuur door Zuidoost Azië. Ongeveer 1.5 jaar geleden zeiden mijn vriendin Jette en ik ongeveer tegelijk tegen elkaar dat we heel graag meer wilden zien van de wereld, samen backpacken ergens ver weg. En al snel waren we er over uit dat het Zuidoost Azië moest worden.”

Tref je extra reisvoorbereidingen vanwege je aandoening? Zo ja, welke?

“Normaal gesproken nam ik al mijn diabetes spullen gewoon mee als ik op vakantie ging; insulinepomp met infuussets, reservoirs en insuline, controleerapparaat met voldoende naaldjes en teststrips, een glucagonpen voor als het echt mis gaat en dan dat allemaal nog een keer als reserve. Als je 3 weken weg gaat is dat dat al een kleine rugzak vol dus hoe gaat dat als je 5 maanden weg gaat… Dus eerst ben ik maar gaan kijken of ik de spullen niet gewoon in Azië kon krijgen. Een paar mailtjes later bleek al snel dat insuline in een paar landen wel verkrijgbaar moest zijn maar niemand wist te vertellen waar precies en de andere spullen waren simpelweg niet verkrijgbaar. Gelukkig heeft Jette een familielid uit Thailand en we konden mijn diabetesspullen daar wel naar toe sturen. Dit leek redelijk eenvoudig en zou betekenen dat we 2-3 keer tijdens de reis langs zouden moeten gaan om onze backpacks opnieuw te vullen met diabetesspullen. Dit plan liep echter vast op het douaneformulier… Je moet invoerrechten betalen als je nieuwe spullen naar Thailand wilt sturen en de waarde van mijn diabetesspullen, inclusief reservepompen kwam ergens tussen de 5 en 10 duizend euro uit. In Nederland is gelukkig alles gratis voor mij omdat de zorgverzekering alles betaald maar als ik er dus invoerrechten over zou moeten betalen ik ruim 500 euro armer zou zijn en het risico zou lopen dat misschien mijn pakket nooit zou aankomen…

Uiteindelijk hebben we besloten om alle diabetesspullen in een koffertje mee te nemen (zo’n koffertje die nog net aan als handbagage mee mag dus veilig bij de hand) en dan gelijk naar ons ‘diabetesadres’ te gaan om daar het grootste deel achter te laten. Ons reisschema moest daarvoor wel enigszins op de schop om tussen door nog 2 keer in Thailand te komen maar het was de makkelijkste en veiligste optie.

Omdat er helaas weinig te vinden was over diabetes en reizen in Azië op het internet besloten we maar extra reservespullen mee te nemen voor alles, 2 extra insulinepompen, 2 extra controleerapparaten, alle pomp- en testtoebehoren in tweevoud en nood insulinepennen en naaldjes voor als mijn pompen niet goed zouden werken. Uiteraard met een doktersverklaring voor het geval de douane moeilijk zou doen over een koffer gevuld met naalden en insuline!

Onze reis is in 4 delen verdeeld waar we tussendoor elke keer naar ons diabetesadres gaan om toebehoren op te halen. We zorgen dan altijd dat de toebehoren (infuussets, reservoirs, teststrips, naaldjes) verdeeld over de 2 backpacks waren. Mocht 1 van de 2 dan kwijt raken of gestolen worden (of vastzitten in het bagageluik van de bus die niet meer open ging, wat na een uur toch gelukt was) dan heb je nog genoeg spullen om je plan door te kunnen zetten. Verder hadden we altijd 1 reservepomp en 1 reserve controleerapparaat mee en van allebei 1 op ons diabetesadres. Mochten allebei de pompen en controleerapparaten dan gestolen worden dan hadden we nog een adres relatief dichtbij waar we heen konden.”

Bloedsuiker checken bij een muurschildering van een wc-rol 😉

Heb je wel eens problemen gehad door de Diabetes op reis?

“Tijdens mijn reis heb ik geen echt grote problemen gehad met mijn diabetes maar dit komt voornamelijk door een goede voorbereiding, hieronder een aantal dingen die ik heb mee gemaakt;

• Tijdens een bootreis in Indonesië deed mijn insulinepomp het opeens niet meer… Een van de knoppen werkte totaal niet meer en hierdoor moest ik overschakelen naar 1 van mijn reservepompen.
• Een avond na een dag duiken (hierover straks meer) had ik teveel gegeten omdat het Indonesische eten zo lekker is en plof thuis met een volle buik op bed. Even later breekt het zweet uit en je hebt een dikke hypo (lage bloedsuiker). Dus met veel moeite drink ik een flesje cola weg… na 10 minuten ging de hypo nog steeds niet weg.. ik ben nog ongeveer 3 uur bezig geweest om met enorme misselijkheid van alles aan eten en drinken naar binnen te krijgen omdat de hypo maar niet weg leek te gaan. Gelukkig had ik altijd cola en zoete dingen bij me voor als het mis gaat en je even niet in de gelegenheid bent om wat te kopen.
• In Azië, en met name Thailand, stoppen ze heel veel suiker door het eten en drinken. Alleen doordat het eten zo pittig is proef je de suikers niet.. resultaat: vele hoge bloedsuikers na het eten… extra controleren dus als je twijfelt aan de hoeveelheid suiker in je eten.

In Nederland gebruik ik vaak limonade of dextro in plaats van cola maar dat is niet te krijgen in Azië. Cola is gelukkig even gemakkelijk te verkrijgen als water (overal dus) waardoor dit mijn standaard hypo remedie is.”

Zijn er bestemmingen of activiteiten die je aan je voorbij laat gaan vanwege de Diabetes?

“Ik heb nog lang voor deze reis altijd al gezegd dat mijn diabetes me nooit in de weg zou staan om iets te doen, als klein jongetje realiseerde ik me wel dat ik helaas geen straaljagerpiloot kon worden maar snowboarden, wakeboarden en andere sporten gaan me prima af met diabetes. Het duiken is daar een toevoeging op waar we deze reis mee zijn begonnen. Ik had aan het begin van de reis wel nagedacht over duiken en dit was iets waarvan ik altijd dacht dat het niet zou mogen met diabetes en had het dus van mijn lijstje afgehaald om te doen tijdens ons backpackavontuur. Maar eenmaal aangekomen op Gili Air begon het toch wel te kriebelen om langs alle duikscholen naar je bungalow te lopen. Op internet kwamen we veel negatieve adviezen tegen van artsen maar ook een paar positieve over duiken met diabetes. We zijn de volgende dag dus naar een duikschool gegaan om te informeren of zij wisten of het kon. Het kwam er op neer dat ik langs een lokale arts moest om een handtekening te krijgen, de arts in kwestie keek alleen naar mijn ademhaling, hartslag en bloeddruk. Dat was allemaal goed dus ik mocht duiken! Maar in je achterhoofd denk je ook wel, de arts heeft niet eens naar mijn diabetes gevraagd… is dat nou wel zo verstandig. In overleg met de duikschool heb we een aantal dingen besproken om veilig te kunnen duiken en in overleg met mijn arts in Nederland kreeg ik ook van haar toestemming om te gaan duiken! En zo had ik weer een sport mogelijk gemaakt met diabetes.

We hadden enkele afspraken gemaakt zoals een speciaal handgebaar omtrent m’n bloedsuiker, een flesje cola mee onder water zodat ik niet eerst naar de boot moest voor suiker en ik zal altijd duiken met Jette, zij herkent een hypo inmiddels sneller bij mij dan ikzelf! Daarnaast stel ik mijn bloedsuiker tussen de 12-14 in bij intensieve sporten (normaal 4-10).

Verder heb ik tijdens de reis nooit iets mee gemaakt dat ik niet heb gedaan of aan heb getwijfeld vanwege mijn diabetes.”

Hoe zit het met eten en accommodaties, kun je alles eten en overal slapen bijvoorbeeld?

“Qua eten en drinken is Azië echt een waar paradijs en een echte hel tegelijkertijd. Het is een paradijs omdat er zo veel verschillende keukens zijn met elk hun eigen lekkere gerechten (en af en toe ook echt iets dat niet te eten was….) maar tegelijkertijd is het nog nooit zo moeilijk geweest om te bepalen hoeveel koolhydraten ergens in zit. Met name omdat Aziaten dol zijn op suiker, en dan ook overal bij. Als je een vers fruitsapje besteld moet je er altijd bij zeggen dat je er geen suiker in wilt. Zoals ik al vertelde is het bij pittig eten echt onmogelijk in te schatten hoeveel suiker er in zit maar je kunt er vanuit gaan dat het meer is dan je denkt.

Omdat mijn insuline altijd koel moet blijven, wat best lastig is als het buiten 35 graden is, heb ik grote koeltasjes van FRIO gekocht. Maar om toch safe te zijn zochten we zo nu en dan een wat luxere kamer uit met een minibar/koelkastje om de insuline nog even goed te koelen.”

Wat wil je nog graag meegeven aan anderen met een chronische aandoening die ook willen reizen?

“Voor iedereen met diabetes of een andere chronische ziekte die twijfelt over een grote reis zeg ik gewoon doen! Maar zorg dat je goed voorbereid bent, in Azië en andere delen van de wereld is niet altijd een ziekenhuis om de hoek waar eventueel een ambulance binnen 10 minuten voor de deur staat. Je bent vaker op jezelf en je eigen voorbereidingen aangewezen. Voor mij geld zorg dat je altijd cola of iets met suiker bij de hand hebt, en als het op is dan is het eerste wat je doet weer nieuwe cola kopen.”

Ennn…. Waar gaat de volgende reis naartoe?

“Ondanks dat het in het begin wel spannend was om met diabetes te gaan backpacken (om nog maar niet te beginnen over mijn bezorgde ouders) gaat mijn diabetes nu helemaal top met reizen en kan dan ook uit naar de volgende reis die waarschijnlijk naar India gaat.”

Heb je nog vragen of opmerkingen omtrent Diabetes type I en reizen? Dan kun je Michael een mail sturen! Verder kun je de avonturen van Michael en Jette lezen op Jettemul.nl

Ben jij ook chronisch ziek en reisliefhebber? En zou je het ook leuk vinden om geïnterviewd te worden door mij voor deze rubriek? Neem dan contact met mij op via de mail of stuur een berichtje via social media.